Eigenschappen En Naamgeving Eenvoudige Verbinding Met Voorbeelden
Eigenschappen En Naamgeving Eenvoudige Verbinding Met Voorbeelden
Meer dan één element komt samen en omvat verbindingen. Zoals we in eerdere onderwerpen hebben besproken, zijn verbindingen pure stoffen. Bouwstenen van verbindingen zijn moleculen die meer dan één elementen bevatten. H2O
H2+1/2O2→ H2O
H2: Molecule
O2: Molecuul
We onderzoeken naamgeving in twee stappen, eerst leren we hoe we een eenvoudige formule kunnen schrijven, daarna leren we de echte formule (verbinding, molecuul).
1. Eenvoudige Formule: we kunnen soorten elementen en de verhouding ervan begrijpen vanuit een eenvoudige formule. Integendeel, we kunnen de fysische en chemische eigenschappen van materie niet begrijpen door naar de eenvoudige formule te kijken.
(NO2)n
(CH2)n
(NO2)n
waarbij n variabel is.
2. Echte Formule: Soorten elementen en het “n” nummer in de eenvoudige formule worden gegeven in de echte formule.
C6H12O6: Echte Formule
(CH2O) n: eenvoudige formule waarbij n = 6
Echte formule geeft ons:
- Soorten verbindingen
- Soorten elementen
- Molecuulmassa van verbinding
- “n” nummer in de eenvoudige formule
We onderzoeken eerst verbindingen gevormd door twee elementen of binaire verbindingen. Het ene metaal kan geen verbinding vormen met een ander metaal. Dus als een van de elementen metaal is, moet een andere niet-metalen zijn of twee van de elementen moeten niet-metalen zijn om een verbinding te vormen. Zuurstof is een van de elementen die de structuur van de meeste verbindingen met elkaar verbindt. Laat me eerst verbindingen met inbegrip van zuurstof uitleggen.
a) Niet-Metalen + Zuurstofverbindingen:
We zeggen eerst de naam van het niet-metalen element en vervolgens het aantal zuurstofatomen in de verbinding en het woord ‘oxide’. Bijvoorbeeld;
I. CO: Koolmonoxide (één koolstofatoom en één zuurstofatoom)
II. CO2: Kooldioxide (één koolstofatoom en twee zuurstofatomen)
III. P2O5: Phosphor Penta Oxide (twee fosforatomen en 5 zuurstofatomen)
In het eerste voorbeeld schrijven we niet mono voor het koolstofatoom, in het algemeen schrijft het aantal atomen niet voor het eerste element. Er zijn echter enkele uitzonderingen;
NO, N2O
Als we stikstofmonoxide zeggen tegen de eerste verbinding en de tweede verbinding, kunnen we ze mengen. We moeten dus “di” voor stikstof in de tweede verbinding zetten.
NO: stikstofmonoxide
N2O: distikstofmonoxide
Voorvoegsels die we gebruiken bij het benoemen van verbindingen zijn;
één: mono, twee: di, drie: tri, vier: tetra, vijf: penta,
zes: hexa, zeven: hepta, acht: octa, negen: niet, tien: deca
b) Metaal + Zuurstofverbindingen:
Het benoemen van deze verbindingen verschilt van het benoemen van niet-metalen + zuurstofverbindingen. De hierboven gegeven voorvoegsels worden niet gebruikt bij het benoemen van deze verbindingen. Integendeel, het oxidatiegetal van metalen wordt indien nodig in deze verbindingen gegeven. Beter begrip onderzoek de volgende voorbeelden;
CaO: calciumoxide (aangezien calcium één oxidatienummer heeft +2, schrijven we dit niet.) Cu2O : Koper I Oxide
CuO: Koper II Oxide (Omdat koper twee oxidatienummers heeft, schrijven we ze.)
Na2O: Natriumoxide
Al2O3 :Aluminiumoxide
FeO: IJzer (II) Oxide
Fe2O3: IJzer (III) Oxide (ijzer heeft twee oxidatienummers +2 en +3 dus we moeten oxidatienummers vermelden)
c) Niet-Metalen + Niet-Metalen Verbindingen:
In dit soort verbindingen moet u eerst een element schrijven met een “+” oxidatiegetal en vervolgens wordt “-” het aantal atomen in het tweede niet-metalen element of meer metaalachtig element eerst geschreven. U moet ook het “ide” -achtervoegsel toevoegen na het tweede element. CS2: Koolstofdisulfide
CCl4: Koolstoftetrachloride
ICl: Iode monochloride
PI3: Fosfortriodide
P2S5:(Di) Fosforpentasulfide
d) Metaal + Niet-Metalen Verbindingen:
Bij het noemen van metaal + niet-metalen verbindingen zeggen we niet het aantal atomen in elementen, maar we moeten het oxidatiegetal van elementen noemen als het meer dan één oxidatiegetal heeft. Ten slotte moeten we, net als in de vorige voorbeelden, het achtervoegsel “ide” na het tweede element toevoegen. Bekijk de volgende voorbeelden voor een beter begrip; MgI2: Magnesiumjodide
FeBr2 : IJzer II-bromide
FeBr3: IJzer III-bromide
NaCl: Natriumchloride
e) Binaire Zuren Een Naam Geven:
Als een binaire verbinding oplost in water en een H-atoom bevat, noemen we deze verbindingen zuur. Bij het benoemen van deze zuren volgen we de gegeven stappen. Hydro + niet-metalen element + “ic” achtervoegsel + zuur
Voorbeelden:
HCl: zoutzuur
HBr: Hydrobroomzuur
HI: Hydrojoodzuur
H2S: Hydro zwavelzuur
f) Enkele Veel Voorkomende Polyatomische Ionen:
NH4+ Ammonium
OH- hydroxide
CO3-2 Carbonaat
PO4-3 fosfaat
SO4-2 Sulfaat
SO3-2 Sulfide
NO3- Nitraat
NO2- Nitriet
Voorbeeld: Welke van de volgende samengestelde namen onwaar is.
I. Hg2Cl2 Kwik I Chloride
II. NO3 Stikstoftrioxide
III. K2S Kaliumsulfide
IV. CO KoolmonoxideIn ionische verbindingen schrijven we eerst kation en vervolgens anion. We voegen het achtervoegsel “ide” toe na anion, dus in V. Naam van verbinding moet zijn;
NaCl = natriumchloride
I, II, III en IV zijn waar.
Materie En Eigenschappen Van Materie Examens En Probleem Oplossingen